สู้เพื่อแม่
"ถ้าการเกิดคือเรื่องมหัศจรรย์ ผู้ให้ชีวิตคือผู้สูงยิ่ง" จะขาดไม่ได้หากมีการเกิด ผู้ดูแลทุกข์ภัย เรียกผู้นั้นว่า "แม่" คำสั้นๆ อันยิ่งแห่งคุณค่า จะหาค่ามาเทียบคงหาไม่ได้ง่าย ท่านดูแลเรามาจนเติบใหญ่ พระคูณต้องทดแทนคุณ เมื่อมีงานมีการทำ นึกจะย้อนคูณผู้ดูแล ยามเมื่อท่านแก่ชรา อย่าให้ท่านทนเหงา พาท่านเที่ยว พาท่านกิน เมื่อเด็กท่านดูแล พาเที่ยวพากิน เราจำได้หรือไม่บางรูปที่อยู่ในกล่องเก็บรูปในตู้ เมื่อแม่ได้ดูท่านไม่เคยจะลืม ความสุขของการเที่ยวกับลูก พาเหยียบทะเล พาเหยียบทราย พารับลม ท่านจำไม่เคยจางหาย ท่านตักเตือนให้เราเป็นคนดีในสังคม ถึงจะว่าถึงจะด่า อาจถึงลงโทษ นั้นก็ไม่ใช้เพื่อตัวแม่เอง แต่เพื่อลูกน้อยที่จะเติบโตอยุ่ในสังคมอย่างภาคภูมิ หนึ่งคำว่ารัก สองคำว่า รัก แล้วเคยทำให้ท่านมีความสุขหรือไม่? เรายิ้มกับแม่ครั่งสุดท้ายเมื่อไร? แม่ชอบกินอะไร? กินข้าวกับแม่ครั้งสุดท้ายเมื่อไร? ถ้าถามเราคงไม่เคยจดจำ หากถามเม่แทนนั้น คงมีคำตอบทุกข้อเสมอ ในใจอันอบอุ่นของแม่นั้นคงไม่มีสิ่งใดสำคัญเท่าลูกของตน ทำงานให้ลูกมี ให้ลูกใช้ ให้เรียนจบ ให้สุขสบาย การตอบแทนพระคุณนั้นให้มากเพียงใดคงไม่ตอบแทนพระคุณของผู้ให้กำเนิด สำหรับตัวฉันแล้ว ค่อยสัญญากันตัวเองอยู่เสมอว่า หากเรียนจบเมื่อใด จะหางานที่มั่นคง แล้วจะสร้างบ้านให้แม่ ให้พ่อไว้ จะไม่ให้ขาดตกสิ่งใด ให้พ่อแม่อยู่อย่างสบายที่สุดของชีวิต สิ่งที่พ่อแม่ ให้มาถึงจะไม่ดีเหมือนใคร ถึงจะไม่มากเหมือนใคร แต่คุณค่าทางจิตใจในทุกสิ่งมันหาค่าเปรียบไม่ได้ ฉันเคยพูดกับแม่ของฉันจนแม่น้ำตาไหลว่า "รอหน่อยน่ะ จะเรียนให้จบจะไม่ให้ทุกข์ยากจะไม่ให้ไม่สยาบใจ จะให้ยิ้มทั้งวัน" สำหรับฉันการเรียน คือการทดแทนคุณของแม่ขั้นเริ่มต้น สัญญาของฉันจะทำให้ได้
แม่นี้รักเรามากกว่าใคร ใครที่ไหนอย่ามาว่าแม่ฉัน
แม่ป้อนข้าวป้อนน้ำแม่ดูแลมา สั่นสอนฉันให้เป็นคนดีเอย
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น